Zespół cieśni nadgarstka jest chorobą, która najczęściej dotyka osoby pracujące przy komputerze. Ujawnia się zazwyczaj między 40. a 60. rokiem życia. Występuje dwa razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Powoduje dotkliwy ból nadgarstka, drętwienie palców, a nawet osłabienie dłoni.

Między kośćmi tworzącymi nadgarstek znajduje się kanał nadgarstka, przez który przechodzą m.in. nerwy. Jednym z nich jest nerw pośrodkowy i to właśnie długotrwały ucisk tego nerwu powoduje zespół cieśni nadgarstka. Napięte ścięgna naciskają na nerw, wywołując nieprawidłowe odżywienie nerwu, a w konsekwencji jego obrzęk.

By zapobiec poważnym zaburzeniom ruchu oraz czucia w dłoni, należy udać się na konsultację fizjoterapeutyczną lub konsultację ortopedyczną oraz poddać się serii zabiegów rehabilitacyjnych.

Zespół cieśni nadgarstka – przyczyny

Można wyróżnić trzy główne grupy przyczyn występowania zespołu cieśni nadgarstka:

  • przyczyny nabyte – praca przy komputerze z użyciem klawiatury lub myszy,
  • przyczyny anatomiczne – anomalia rozwojowe, np. dodatkowe ścięgna lub mięśnie,
  • przyczyny fizjologiczne – m.in. zapalenie stawów, cukrzyca, otyłość, alkoholizm, ciąża.

Zespół cieśni nadgarstka – objawy

W początkowym stadium choroby zespół cieśni nadgarstka daje objawy takie jak:

  • ból nadgarstka i dłoni w czasie pracy / ruchu,
  • mrowienie w palcach,
  • dolegliwości występują w nocy, ale nie wybudzają ze snu (po obudzenia odczuwane jest mrowienie w dłoniach).

Zaawansowana postać choroby przynosi bardziej nasilone objawy:

  • ból nadgarstka oraz dłoni zarówno w czasie pracy / ruchu, jak i w spoczynku,
  • drętwienie palców,
  • dolegliwości nocne, które są tak nasilone, że wybudzają ze snu,
  • osłabienie siły w dłoni (problemem jest np. odkręcenie słoika, jazda na rowerze, wypadanie przedmiotów w ręki).

Charakterystycznymi symptomami choroby są:

  • nasilenie bólu, gdy ręka jest uniesiona,
  • osłabienie bólu, gdy ręka jest opuszczona,
  • brak objawów mrowienia i drętwienia w małym palcu.

Zespół cieśni nadgarstka – diagnostyka

Zespół cieśni nadgarstka diagnozuje się, przeprowadzając:

  • wywiad lekarski,
  • testy sprawności manualnej i czucia w palcach,
  • elektromiografię (EMG) badającą szybkość przewodnictwa nerwu,
  • ultrasonografię (USG) uwidaczniającą deformacje więzadła poprzecznego i ścięgien.

Zespół cieśni nadgarstka – leczenie i fizjoterapia

Jeżeli objawy choroby nie są nasilone, zaleca się wizytę u ortopedy oraz:

  • regularną gimnastykę nadgarstków,
  • stosowanie częstych przerw i ćwiczeń podczas pracy przy komputerze,
  • stosowanie maści / żelów oraz doustnych leków o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym,
  • przestrzeganie prawidłowej pozycji w czasie snu i / lub stosowanie na noc ortez zapewniających właściwe ułożenie nadgarstków,
  • wykonywanie zimnych okładów na bolący nadgarstek.

Brak efektów leczenia przy użyciu domowych sposobów wymaga zastosowania fizjoterapii:

Zaburzenia funkcjonowania nerwu pośrodkowego są odwracalne, ale tylko pod warunkiem szybkiej i właściwej reakcji na pojawiające się dolegliwości. Zbyt późne rozpoczęcie leczenia lub brak poprawy po terapii zachowawczej może doprowadzić do konieczności przeprowadzenia operacji, która polega na chirurgicznym odbarczeniu kanału nadgarstka.