Ostroga piętowa to dolegliwość, która powstaje na skutek przewlekłego stanu zapalnego umiejscowionego w okolicy kości pięty. Charakteryzuje się bólem z tyłu lub wewnątrz pięty, początkowo niewielkim i sporadycznym, a po pewnym czasie silnym i zaburzającym codzienne funkcjonowanie, zarówno w dzień, jak i w nocy.

Dolegliwości bólowe w obrębie pięty nie zawsze oznaczają wystąpienie zespołu ostrogi piętowej. Mogą być symptomami innych schorzeń, np. zapalenia ścięgna Achillesa, choroby Haglunda, zespołu Reitera, a nawet skręceń i złamań. Prawidłową diagnozę może postawić tylko specjalista, dlatego z bólem trzeba udać się na konsultację fizjoterapeutyczną lub konsultację ortopedyczną, a następnie m.in. na zalecone badania oraz zabiegi rehabilitacyjne.

Ostroga piętowa – przyczyny

Przyczyną utworzenia się ostrogi piętowej jest stan zapalny w miejscu połączenia kości pięty z rozcięgnem piętowym. Z kolei to zapalenie powoduje odkładanie się złogów wapiennych w postaci narośli na kości piętowej, czyli właśnie ostrogi.

Stan zapalny w pięcie może być wywołany przez:

  • noszenie niewygodnych butów,
  • uraz lub kontuzję,
  • przeciążenie stopy,
  • nadwagę i otyłość.

Ostroga piętowa – objawy

Ostroga piętowa daje typowe objawy w postaci dotkliwego bólu:

  • początkowo bolesność występuje tylko w czasie ruchu, z czasem staje się przewlekła i towarzyszy każdemu wykonywanemu krokowi,
  • w zaawansowanym stadium choroby ból pojawia się również w spoczynku (w czasie siedzenia, leżenia, a nawet snu).

Ostroga piętowa – diagnostyka

Podstawą rozpoznania ostrogi piętowej jest wywiad lekarski oraz badanie ortopedyczne. W celu potwierdzenia diagnozy w niektórych przypadkach należy wykonać również zdjęcie RTG albo badanie USG.

Ostroga piętowa – leczenie i fizjoterapia

Ortopeda lub rehabilitant może zdecydować o dalszym postępowaniu dopiero po dokładnym zbadaniu objawów i uzyskaniu pełnego obrazu dolegliwości. W ogromnej większości przypadków ostroga piętowa nie wymaga zabiegu chirurgicznego, a jedynie leczenia zachowawczego:

  • farmakoterapia – doustne leki przeciwzapalne i przeciwbólowe,
  • fizjoterapiafizykoterapia (np. magnetoterapia), kinezyterapia (czyli ćwiczenia fizyczne) oraz masaż leczniczy,
  • zmiana stylu życiu pacjenta – noszenie odpowiedniego obuwia (niski obcas, amortyzująca wstrząsy podeszwa), używanie wkładek ortopedycznych, regularne wykonywanie ćwiczeń zaleconych przez fizjoterapeutę.