Niestabilność stawu skokowego zazwyczaj jest następstwem dużego skręcenia stawu (tj. skręcenia III stopnia). Nawet jeśli uraz jest prawidłowo leczony, a pacjent dba o prawidłowe wykonywanie codziennych ruchów oraz ćwiczeń fizycznych, to stosunkowo często pojawiają się przewlekłe dolegliwości. Badania wykazują, że dotyczy to aż 50% przypadków.
Schorzenie to może występować też u osób, które nie doznały żadnego urazu, ale cierpią na uogólnioną wiotkość stawów. W tym wypadku pacjenci nie odczuwają ani bólu, ani dyskomfortu.
Uciążliwe dolegliwości odczuwane w obszarze stawu skokowego wymagają przebadania oraz leczenia. W razie braku odpowiedniego postępowania medycznego mogą znacząco obniżyć komfort życia.
Nieleczona niestabilność stawu skokowego powoduje zaburzenia biomechaniczne w obrębie stawu, a przez to uszkadza chrząstkę stawową i wywołuje zwyrodnienia stawu. Zaleca się więc skonsultowanie wszystkich niepokojących objawów z ortopedą lub fizjoterapeutą, a po konsultacji lekarskiej zgłoszenie się na rehabilitację.
Niestabilność stawu skokowego – przyczyny
Niestabilność stawu skokowego wiąże się z uszkodzeniem jednego lub kilku więzadeł:
- więzadła strzałkowo-skokowego przedniego, co wywołuje nieprawidłowy ruch w stawie skokowym w kierunku od przodu do tyłu i od tyłu do przodu,
- więzadła strzałkowo-piętowego, co powoduje nieprawidłowe wychylanie się bloczka kości skokowej w kierunku do wewnątrz,
- więzadła trójgraniastego, co destabilizuje staw skokowy od strony przyśrodkowej.
Niestabilność stawu skokowego – objawy
Objawami niestabilności stawu skokowego są:
- ból w okolicy stopy i / lub pięty,
- uczucie uciekania stopy na boki w czasie chodzenia,
- problemy z chodzeniem po nierównym terenie (np. po piasku, kamieniach czy trawie),
- skłonność do skręceń (niektórzy pacjenci z powodu tego schorzenia doświadczają nawet kilkunastu skręceń w ciągu roku).
Niestabilność stawu skokowego – diagnostyka
Rozpoznanie choroby wymaga wizyty u lekarza ortopedy lub fizjoterapeuty oraz wykonania badań ortopedycznych i obrazowych (RTG, USG, rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa).
Niestabilność stawu skokowego – leczenie i fizjoterapia
W leczeniu niestabilności stawu skokowego poprawę można uzyskać, stosując rehabilitację. Dzięki ćwiczeniom wzmacnia się mięśnie stabilizujące staw oraz poprawia się podświadome odczuwanie ustawienia stopy.
Nie zawsze jednak sama fizjoterapia wystarczy, by osiągnąć pożądany przez pacjenta efekt. W części przypadków skuteczne leczenie wymaga zastosowania zabiegu chirurgicznego (rekonstrukcji uszkodzonych więzadeł), a następnie zabiegów fizjoterapeutycznych przywracających sprawność ruchową.