Odczuwasz przeskakiwanie w obrębie stawu biodrowego? A może wyraźnie je słyszysz? Jeśli tak, istnieje spora szansa na to, że Twoim problem jest biodro trzaskające. To dość „pojemny” termin obejmujący szereg różnych patologii, jednak – aby wyjaśnić jego specyfikę – napiszemy o pewnych zjawiskach w sporym uproszczeniu. Dowiedz się, na czym polega omawiana przez nas przypadłość, a także jakie są jej objawy oraz na czym polega jej leczenie.
Czym jest biodro trzaskające?
Biodro trzaskające, określane także jako „biodro strzelające”, „biodro przeskakujące” lub „biodro tancerza”, to dolegliwość polegająca na tym, że w pewnym momencie pojawia się przeskakiwanie w stawie biodrowym, czemu towarzyszy pewien dźwięk. Stanowi on rezultat uderzania tkanek miękkich o twarde. Choroba ta jest efektem podrażnienia mięśnia biodrowo-lędźwiowego.
Omawiane przez nas przypadłość szczególnie często przytrafia się sportowcom, którzy skręcają i obciążają staw biodrowy – zwłaszcza tancerzom, a także osobom uprawiających sporty walki. Choroba ta występuje u 10-20 proc. pacjentów, jednak większość z nich nie wie o jej istnieniu. Nierzadko pojawia się ona po obu stronach ciała.
Można wyróżnić trzy podstawowe rodzaje biodra trzaskającego:
- biodro trzaskające zewnętrzne – pacjent odczuwa w tym przypadku ból w obrębie stawu biodrowego lub jego zewnętrznego fragmentu, ten rodzaj choroby polega na przeskakiwaniu pasma biodrowo-piszczelowego nad krętarzem większym kości udowej,
- biodro trzaskające wewnętrzne – pacjent odczuwa ból w okolicach pachwiny, dochodzi tutaj do przesuwania się ścięgien po strukturach kostnych na przedniej powierzchni stawu biodrowego,
- biodro trzaskające wewnątrzstawowe – stanowi rezultat uszkodzeń mechanicznych wewnątrz stawu, nie powoduje go ani mięsień, ani ścięgno.
Objawy biodra trzaskającego
Głównym objawem omawianej przez nas przypadłości jest charakterystyczne trzaskanie, np. podczas zginania biodra czy tez skręcania nogi na zewnątrz. U takich pacjentów odczuwalne jest także uczucie przeskakiwania w okolicy krętarza większego, na skutek ruchu, np. zginania czy też wyprostu. W przypadku biodra strzelającego zewnętrznego moment przeskakiwania można nawet zaobserwować na skórze. U niektórych osób objaw ten wywołuje również ból – wynika to z podrażniania kaletki krętarzowej.
Pacjenci z biodrem trzaskającym mają często problemy związane z poruszaniem się oraz szybciej czują zmęczenie. Odczuwają nierzadko również ból w pachwinach oraz blokowanie w stawie (które jednak ustępuje po chwili). W przebiegu zespołu trzaskającego biodra dochodzi też do obniżenia miednicy po stronie przykurczu, w wyniku czego następuje osłabienie kończyny dolnej. Niektórzy pacjenci obserwują u siebie także obrzęki nóg.
Przyczyny biodra trzaskającego
Zespół biodra trzaskającego spowodowany jest przede wszystkim urazem lub przeciążeniem obrąbka, czyli elastycznej części stawu. Bardzo częstą przyczyną opisywanej przez nas dolegliwości są urazy biodra, a także wrodzone lub nabyte wady postawy (np. takie jak przodopochylenie miednicy czy koślawość kolan). Czasem trzaskające biodro jest efektem aktywności fizycznej, która wymaga częstego zginania tego stawu. Niekiedy problem pojawia się także po niektórych operacjach biodra oraz w wyniku nieprawidłowości w jego budowie. W niektórych przypadkach dochodzi do omawianego przez nas problemu także w wyniku schorzeń stawów (np. reumatoidalnego zapalenia stawów).
Diagnostyka biodra trzaskającego
Aby zdiagnozować biodro strzelające, przeprowadza się następujące badania:
- wywiad lekarski,
- badania ortopedyczne,
- zdjęcia RTG.
Leczenie biodra trzaskającego
Najczęściej w przypadku biodra strzelającego stosuje się rehabilitację, w tym metody minimalizujące napięcie tkanek miękkich. Często wykorzystuje się kinesiotaping oraz zabiegi fizykoterapeutyczne (magnetoterapię, laseroterapię, krioterapię, jonoferezę, terapię falą uderzeniową), a także ćwiczenia: rozciągające, korygujące postawę oraz uelastyczniające tkanki wokół stawu biodrowego – niektóre z nich można wykonywać nawet w domu. Cała rehabilitacja trwa zazwyczaj kilka miesięcy. Chodzi o to, aby przywrócić prawidłowy zakres ruchu. Osoby, które się jej poddają, powinny ograniczyć w tym czasie aktywność fizyczną.
Nierzadko wprowadza się także leczenie farmakologiczne – wówczas podaje się pacjentowi leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne, często wykorzystuje się również sterydowe iniekcje. Jeżeli chora osoba odczuwa bóle przy przemieszczaniu się, rekomenduje się zwykle przeprowadzenie operacji (zdarza się to jednak stosunkowo rzadko, gdy rehabilitacja nie przynosi oczekiwanych efektów). Zazwyczaj wykonuje się ów zabieg metodą klasyczną, choć w grę wchodzi także artroskopia, polegająca na plastyce napiętego ścięgna. Po takim zabiegu chirurgicznym również wymagana jest rehabilitacja.